"The moon is the Rosetta stone of the planets."
- Robert Jastrow First Chairman, NASA Lunar Exploration Committee
Mimo setek lat badań i obserwacji księżyca, wciąż pozostaje on dla nas wielką zagadką. Sześć razy człowiek na nim lądował. Przeprowadzono setki eksperymentów, ale zamiast otrzymać odpowiedzi na dręczące nas pytania, wciąż tylko przybywa nowych pytań. W miarę upływu czasu, księżyc staje się coraz bardziej enigmatycznym obiektem dla naukowców:
Wiek księżyca: Księżyc okazał się być dużo starszy, niż uprzednio zakładano. Może być nawet starszy niż nasza Ziemia i Słońce. Wiek Ziemi szacuje się na 4,6 miliarda lat, a wiek niektórych skał księżycowych oszacowano na 5,3 miliarda lat. Najciekawsze jest to, ze wiek pyłu księżycowego, na którym te skały leżały, oszacowano na jeszcze 1 miliard lat więcej. Szkoda, ze Wikipedia nie staje tutaj na wysokości zadania, podając jedynie ogólne i przestarzałe już dane. Jednak nawet w Wikipedii możemy się doczytać, iż skały księżycowe są starsze od ziemskich (link tutaj).
Pochodzenie skał księżycowych: Badania wykazały, iż chemiczna kompozycja pyłu księżycowego, na którym leżały skały, zasadniczo różniła się od samych skał. Nie sprawdziła się zatem teoria mówiąca o "kosmicznej erozji skał księżycowych", dzięki której pyl ten miałby powstawać. Wygląda więc na to, że skały te "przywędrowały" na księżyc z innego miejsca w kosmosie.
Ciężkie elementy na powierzchni: Zwykle jest tak, że cięższe elementy planetarnej kompozycji znajdują się bliżej centrum planety, a lżejsze przy lub na jej powierzchni. Okazuje się, że z księżycem jest dokładnie odwrotnie. WedługStephanie Wilson: "Obfitość ogniotrwałych elementów, takich jak tytan na powierzchni jest tak wyraźna, że kilku geologów zaproponowało teorie, iż zostały one sprowadzone na powierzchnie księżyca w dużej ilości, w jakiś nieznany nam sposób. Nie wiedza jak zostało to dokonane, ale to iż tak się stało, nie może być kwestionowane"
Woda na księżycu: 7 marca 1971 roku, instrumenty umiejscowione przez astronautów na księżycu, zarejestrowały chmurę wodną, przechodzącą ponad powierzchnią księżyca. Chmura ta utrzymywała się jeszcze 14 godzin i pokrywała powierzchnie ponad 100 mil kwadratowych ! W naszym artykule pod tytułem:"Księżyc co raz bardziej nas zaskakuje... a NASA wciąż nas okłamuje" opisaliśmy już temat wody na księżycu, pod kątem najnowszych odkryć w tym temacie.
Magnetyczne skały: Skały na księżycu okazały się być na magnetyzowane. To jest co najmniej dziwne, ponieważ na księżycu nie ma pola magnetycznego. Zbliżenie się do Ziemi, w odległych czasach, też nie mogło być powodem na magnetyzowania się skał, ponieważ takie zbliżenie spowodowało by rozpad księżyca na kawałki.
Księżycowe kratery: Niektóre z księżycowych kraterów nie powstały w wyniku uderzeń meteorów. Są jednak podstawy by sadzić, iż księżyc nigdy nie był na tyle gorący, aby mogły powstać na nim wulkany.
Księżycowe pola grawitacyjne (link tutaj): Na księżycu wykryto duże koncentracje masy, umiejscowione z reguły około 40 mil pod jego powierzchnią. Miejsca te są odpowiedzialne za powstawania lokalnych, silnych pól grawitacyjnych. Miejsca te mają okrągłe, dysko-podobne kształty i mogą świadczyć o istnieniu podpowierzchniowych konstrukcji, sztucznego pochodzenia". Księżycowe pola grawitacyjne były i wciąż są poważnym problemem dla ziemskich pojazdów kosmicznych, czyniąc ich orbitę okołoksiężycową niestabilną.
"Lunar mascoms" - pola grawitacyjne na księżycu - źródło: Wikipedia
Aktywność sejsmiczna na księżycu:
Co roku, na księżycu rejestruje się setki trzęsień księżycowej ziemi, których nie można wyjaśnić uderzeniami meteorów.W listopadzie 1958 roku, radziecki astronom Nikolay A. Kozyrev (link tutaj) z Krymskiego Obserwatorium Astrofizycznego, sfotografował erupcjęgazową na księżycu, w pobliżu krateru Alphonsus. Zaobserwował przy tym czerwonąpoświatę, która trwała jeszcze przez ponad godzinę. Taką samą czerwoną poświatę na wierzchołkach grzbietów (kraterów ?) rejonu Aristarchus, zaobserwowali także naukowcy z Lowell Observatory, w 1963 roku. Te obserwacje potwierdziły przypuszczenia, iż tego typu erupcje występują cyklicznie, zawsze w momencie kiedy księżyc zbliża się do ziemi (sic!). Wielu z naukowców wyraża ostrożną opinię,
iż nie jest to naturalny fenomen.
Pusty księżyc: Średnia gęstość księżyca wynosi 3.34 gm/cm3 (3,34 razy większa od gęstości wody). Dla porównania - średnia gęstość ziemi wynosi 5,5gm/cm3. Co to oznacza ?
Naukowiec z NASA - Dr. Gordon MacDonald, powiedział w 1962 roku, że: "Jeśli zredukujemy dane astronomiczne (zbliżymy gęstość księżyca do gęstości ziemi), to uzyskamy wynik wskazujący na to, iż księżyc jest raczej pusty w środku niż w całości wypełniony".
Laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii - Dr. Harold Urey zasugerował, ze znacznie obniżona gęstość naszego księżyca jednoznacznie wskazuje na możliwość istnienia dużych obszarów pustych, w jego wnętrzu.
Naukowiec z MIT - Dr. Sean C. Solomon napisał:
"Eksperymenty "Lunar Orbiter' przyczyniły się do dużego wzrostu naszej wiedzy o księżycu i o jego polu grawitacyjnym, mocno przy tym zaznaczając przerażającą szansęna to, iż może on być w środku pusty".
Carl Sagan, w swojej książce "Intelligent Life in the Universe" napisał, że naturalny satelita po prostu nie może być pusty w środku.
- Wibracje księżyca: 20 listopada 1969 roku, ekspedycja Apollo 12 odrzuciła jeden ze swoich modułów, który uderzył z dużą siłą w powierzchnie księżyca. Impakt uderzającego o powierzchnię modułu, który miał miejsce około 40 mil od miejsca lądowania Apollo 12, wywołał sztuczne - o dziwnej charakterystyce - trzęsienie powierzchni księżyca, coś w rodzaju drgań dzwonu, po jego uderzeniu. Drgania te trwały jeszcze przez godzinę. Występowanie tego fenomenu , w jeszcze większym jego natężeniu, powtórzyło się podczas ekspedycji Apollo 13. Sejsmiczne urządzenia zarejestrowały stale, silne trzęsienie /wibracje grunt, trwające ponad 3 godziny. Wibracje te osiągały głębokość tylko do 25 mil w głąb księżyca, co jednoznacznie wskazywało na fakt, iż posiada on niespotykanie lekkie jądro albo tez jest ono całkowicie puste.
- Niezwykła skorupa księżyca i niezwykłe metale na nim: Skorupa księżyca okazała się dużo twardsza niż wcześniej zakładano. Może niektórzy z Was jeszcze pamiętają problemy astronautów, kiedy to próbowali robić odwierty na jego powierzchni ? Okazało się, że składa się ona w dużej mierze z bardzo twardych minerałów, zawierających dużą ilość tytanu. (Wikipedia: Tytan (Ti, łac. titanium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym o liczbie atomowej 22. Jest lekki, posiada wysoką wytrzymałość mechaniczną, odporny na korozję (w tym również wody morskiej i chloru), metal o szarawym kolorze). Metal ten używany jest między innymi do budowania nowoczesnych łodzi podwodnych i ultra-nowoczesnego samolotu SR 71 Blackbird ! Poza tytanem znaleziono na księżycu ślady Uranu 236 i Neptunu 237, izotopy które nie występują na ziemi, w postaci naturalnej. Poza tym odkryto tam tez cząsteczki postaci żelaza odpornego na rdzę !
- Pochodzenie księżyca: Podstawowe teorie mówiły wcześniej, iż księżyc może pochodzić z okresu, kiedy ziemia się formowała i jej nieustabilizowana część "odpadła" formując dzisiejszy księżyc. Niestety, biorąc pod uwagę odkrycia ostatnich lat, teoria ta nie przekonuje już większości zajmujących się tą tematyką naukowców. Inna teoria głosi, iż nasz księżyc powstał zaraz po uformowaniu się Ziemi, na wskutek formowania się pyłu kosmicznego pozostałego z procesu formowania się Ziemi. Ta teoria, po przeanalizowaniu składu skał i powierzchni księżyca, także przestała być obowiązująca.Inna teoria znów mówi, iż księżyc został w jakiś dziwny sposób "wyłapany" grawitacyjnie przez naszą Ziemię.Nie ma jednak najmniejszych dowodów na to, iż tak się właśnie stało. Jest to praktycznie niemożliwe, biorąc pod uwagę sile pola grawitacyjnego Ziemi i wielkość księżyca.
Znany pisarz i naukowiec - Isaac Asimov (link tutaj) napisał: "Księżyc jest za duży aby mógł być "złapany"przez Ziemie. Szanse na zaistnienie tego typu zjawiska i ustawienie księżyca go na jego aktualnej orbicie są tak małe, że nie mogą być one w ogóle brane pod uwagę".
- Dziwna orbita księżyca: Nasz księżyc jest jedynym planetarnym "naturalnym" satelitąw układzie słonecznym, który ma tak prawie że perfekcyjnie kolistą, geostacjonarną orbitę. Co jest jeszcze dziwniejsze, to jego środek ciężkości, który jest przesunięty o 6 tysięcy stóp (około 2 km) od jego geometrycznego centrum, w stronę Ziemi. Takie przesunięcie środka ciężkości powinno powodować regularne zachwiania jego trajektorii, ale ponieważ wybrzuszenie księżyca jest dokładnie po odwrotnej stronie, utrzymuje on swoja orbitę bez żadnych zachwiań. W jaki sposób ustawił się on tak perfekcyjnie w stosunku do Ziemi, pozostaje wciąż wielka zagadką, dostosowując idealnie swoja prędkość, kierunek i odległość w stosunku do Ziemi ?
- Średnica księżyca: Czy jest przypadkiem to, że nasz księżyc ma niemalże idealny stosunek swojej średnicy do odległości od Ziemi, aby tak samo, prawie idealnie zakrywać słońce podczas pełnych zaćmień ? Na ten temat jeszcze raz wypowiada się Isaac Asimov: "Nie istnieje żadne astronomiczne uzasadnienie dla tak idealnego ułożenia się księżyca względem Ziemi.To jest zadziwiająca zbieżność rożnych okoliczności i tylko Ziemia została "pobłogosławiona" w ten sposób".
Księżyc gigantycznym statkiem kosmicznym: Jedna z mocno dotychczas odrzucanych teorii mówi, że nasz księżyc jest potężnym statkiem kosmicznym, zacumowanym na orbicie okołoziemskiej. Miało się to zdarzyć być może miliony lat temu. Paradoksalnie tylko ta teoria, jak na razie tłumaczy wszystkie anomalie księżycowe. Jednocześnie nie istnieje żadna inna teoria, która przeciwstawiała by się takiej możliwości. Greccy pisarze, tacy jak: Arystoteles, Plutarch, Apolloniusz Rodius, czy też Owidiusz, pisali o grupie ludzi nazywanych Proselenami, którzy żyli w górach, w centralnej Grecji, w krainie nazywanej Arkadią. Proselenowie uzasadniali swoje prawa do zajmowanej ziemi, twierdząc iż ich przodkowie zamieszkiwali ją "już zanim księżyc pojawił się na niebie". Ten sam argument można tez odnaleźć zapisany na murze, na terenie Kalasasaya, zaraz obok miasta Tiahuanaco, w Boliwii. Jest tam zapisane, iż księżyc uplasował się na orbicie okołoziemskiej około 11500 - 13 000 lat temu.
- Rozbłyski na księżycu: Arystarch, Platon, Eratostenes, Rabbi Levi i Posejdoniusz - wszyscy oni opisywali tajemnicze rozbłyski na księżycu. Agencja NASA, jeszcze przed pierwszym lądowaniem na księżycu, informowała o ponad 570 zapiskach dotyczących rozbłysków na księżycu, w okresie od 1540 roku do roku 1967. Ich operacja"Moon blink" potwierdziła obserwacje 28 rozbłysków, w przeciągu krótkiego okresu czasu.
Post a Comment
Hide Comments
翻譯
